Scena I

W scenografii można zdecydować się na jeden dominujący, powiększony element, np. okulary, książka, plecak, piórnik itp. Przed wejściem aktorów tło stanowi muzyka – coś pogodnego.

Wchodzi Kierownik, uśmiecha się i kłania.

Kierownik Kursu (K): Szanowna Publiczności! Nauczyciel musi uczyć nawet wtedy, kiedy świętuje, dlatego witam serdecznie na kursokonferencji z okazji Dnia Edukacji Narodowej. Po prostu przy okazji święta troszeczkę się pouczymy. W imieniu prowadzących nasze zajęcia przekazuję państwu serdecznie życzenia, a ponieważ widzę na twarzach delikatny cień zmęczenia, chcemy rozpocząć nasze spotkanie od chwili odpoczynku. Będziemy uczyli się świadomie relaksować. Tej lekcji udzieli nam Mistrz Jogi: Sadu Babol o Babol! Powitajcie go ciepło, ponieważ zmarzł, czekając na swoje wejście.

Wychodzi Fakir w stosownym stroju – turban, długa szata, w tle słychać relaksacyjną muzykę w hinduskim stylu.

Fakir (F) mówi wolno, akcentując czasowniki: Uuuu, ale piękna ludzie. Jakie uśmiechnięte. Do K: to są te nauczyciele?

K: Tak, to uczestnicy naszej kursokonferencji. Wychodzi.

F: Dobrze, bardzo dobrze. Niech każda nauczyciela się zamknie. To znaczy zamknie oko. Może być dwa oka. Śmiało. Ja nic nie ukraść. Wy zamknąć oko. O tak, dobrze. Niech każda nauczyciela wyciągnie przed siebie ręka. Może być dwa ręka. Śmiało, ja nie będę bił kijem. O tak! Niech wyciągnie. I niech każda nauczyciela teraz wyciągnie noga. Dobrze. Druga noga. I niech teraz założy sobie ta noga na szyja. Śmiało. (...)